To i owo

Do literackich debiutów zawsze podchodzi się ostrożnie. Tak samo jak do książek poruszających tematy wrażliwe i uważane za tabu. Połączenie tych dwóch elementów, debiutu i trudnego tematu, może wydawać się literackim samobójstwem. Tymczasem okazuje się, że wyszła z tego książka udana i niezwykle wciągająca.

Już wiem, jak będzie wyglądał koniec świata. Padół ten skurczy się do rozmiaru padolika, a następnie padoliczka, westchnie cicho, jak kret z czeskiej bajki, i po wszystkim. Nie może być inaczej, skoro tak lubimy zdrobnienia. Będąc w pełni świadoma znaczenia językowego deminutivum i darząc szacunkiem wszelkie formanty, które słowa zamieniają w słówka i słóweczka, jestem w ostrej kontrze do nadużyć. Minitrendzik budzi we mnie agresję. W chwilach największej irytacji udoroślam wyrazy, zmieniam je w grubo ciosane i nienaturalnie duże. Spotykam się z koleżanami. Zwierzam przyjaciółom. Piorę majty. Jednym słowem, czynię zło, tyle że na odwrót.

„Jesień trwa – szpetnej aury czas…” – śpiewa Kasia Nosowska. Nie tym razem. Nie lubiana dotychczas pora roku, zyskuje coraz więcej zwolenników. Promyki słońca przebijające się przez kolorowe korony drzew, liściasty dywan, powiew rześkiego wiatru i temperatura dochodząca do 15 stopni skutecznie kuszą spacerowiczów.

7 listopada telewizja TVP 2 wyemitowała ostatni odcinek tego serialu z udziałem popularnej aktorki Małgorzaty Kożuchowskiej. „Ostatnia podróż Hanki Mostowiak” – tak był on zapowiadany. Nic więc dziwnego, że 862. odsłonę „M jak miłość” obejrzało ponad 8 milionów widzów. Śmierć Hanki wywołała spore zamieszanie w prasie, a w portalach społecznościowych.

Po powrocie z Hiszpanii, wiele osób zadaje mi pytania: Jak było? Podobał się wyjazd? Tęskniłaś? Odpowiedź zawsze jest twierdząca. Mnie jednak ten wyjazd, poza świetną zabawą i bogatym doświadczeniem zawodowym, dał dużo więcej – nauczyłam się żyć!

„Insomnia” Agnieszki Tomaszewskiej to opowieść o dziewczynie/kobiecie cierpiącej na bezsenność. Z pomocą przyjaciela, zostaje ona objęta programem testującym nowe leki na tę przypadłość. Do końca eksperymentu pozostaje miesiąc, a efektów nie ma. Za to jest wiele efektów ubocznych. Wizje, podobne są do narkotycznych, a ta najbardziej absurdalna okazuje się prawdziwa.

W wielu firmach pracodawcy powtarzają jak mantrę: „Awans? Może po pięciu latach pracy”, albo „w tym zakładzie nikt jeszcze podwyżki nie dostał”. To typowe zagrania w czasach kryzysu, gdy szefowie wiedzą, że bardziej niż na lepszych warunkach pracy, zależy nam na utrzymaniu zatrudnienia. To jednak nie oznacza, że nie mamy szans nic wywalczyć.

Kobieta w ciąży jest jak afroamerykanin na przejściu dla pieszych – widać ją tylko wtedy, gdy jest to dla społeczeństwa wygodne. O zaniku kultury w młodym pokoleniu literatura wspomina nie od dzisiaj. Tak zwany konflikt pokoleń nie jest rzeczą ani nową, ani odkrywczą, a jednak zdecydowałam się go opisać. Przede wszystkim z powodu chamstwa, które nie tylko drastycznie postępuje, ale wręcz galopuje.

Ostatnio, podczas bardzo ważnego egzaminu, zaczęłam polemizować z egzaminującym na temat książek. Jegomość, że się tak wyrażę, zainsynuował, że jeżeli za kilkanaście lat książki osiągną ceny komputerów (ze względu na postępującą cyfryzację świata), to będę wolała wydać te pieniądze na nową sukienkę, aniżeli na nową książkę. Pozwoliłam się nie zgodzić z tym twierdzeniem, ponieważ wolę chodzić w jednej sukience przez kilka lat, niż nie kupić sobie książki.

W jednym z budynków naszej kochanej Alma Mater studentów do wytężonej pracy zachęca plakat z następującym hasłem: Find a jobyoulike and you’llneverhave to work a day in your life! W wolnym tłumaczeniu: Znajdź sobie robotę, którą lubisz, a nie będziesz musiał przepracować ani jednego dnia w swoim życiu.