Wolnomularstwo, nazywane też masonerią, jest pojęciem bardzo szerokim. Najprościej rzecz ujmując, to dobrowolny, humanistyczny ruch filozoficzno-społeczny, który za cel stawia sobie poprawę losu ludzkości – głównie przez samodoskonalenie jego członków.
Nazwa pochodzi od słowa mularz (murarz). Ruch wolnomularski nawiązuje do koncepcji dawnych mistrzów sztuki budowlanej, którzy przekazywali w swoich organizacjach cechowych tajemnicę stawiania kunsztownych konstrukcji. W średniowieczu były to katedry gotyckie. Przy każdej budowli istniała izba (loża), gdzie zbierali się na narady majstrowie i czeladnicy. Byli oni wybierani spośród najzdolniejszych. Warunkiem wstąpienia do loży, oprócz uzdolnienia, było wyznawanie trzech wartości: nauki (zwłaszcza geometrii i inżynierii), sztuki (pojmowanej jako umiejętność tworzenia rzeczy pięknych i doskonałych) oraz duchowości (to właśnie dzięki temu wnętrza katedr są świątyniami, a nie tylko pięknymi pomieszczeniami w wysokich budynkach). Uczeń murarski musiał cierpliwie i z wielkim wysiłkiem uczyć się wielu zawodowych czynności, jak choćby obróbki kamienia. Wielokrotne uderzanie go dłutem murarskim, kształtowanie i obrabianie, uczyło pokory wobec natury i szacunku wobec ciężkiej pracy. W ten sposób, pracując nad kamieniem, jednocześnie kształtował sam siebie.
Z czasem, ze względu na zmiany w budownictwie, które nastały wraz z rozkwitem renesansu, loże zaczęły przyjmować ludzi nie tylko związanych z zawodem budowniczego. Wolnomularstwo przekształciło się ze związku zawodowego w ideowy. Historia tego znanego nam współcześnie rozpoczyna się w Wielkiej Brytanii, gdzie 24 czerwca 1717 powstała pierwsza Wielka Loża. Sześć lat później ukazuje się statut, idee masońskie przekraczają wielu krajów.
Masoneria za cel nadrzędny stawiała sobie doprowadzenie do zbratania ludzi, bez względu na przynależność narodową czy wyznanie. Uznanie równouprawnienia religii stanowiło zaprzeczenie dogmatów Kościoła. Z tego powodu tradycjonalistyczne grupy duchowieństwa wszystkich religii widziały w wolnomularstwie wroga, który podważa przyjęty system wartości i porządek. Zauważono, iż uznawanie pluralizmu religijnego powoduje u ludzi zobojętnienie w sprawach wiary. Na oficjalną reakcję Kościoła rzymskokatolickiego nie trzeba było długo czekać, 28 kwietnia 1738 roku papież Klemens XII zabronił katolikom przynależności do masonerii pod karą ekskomuniki. W tym momencie zaczęły pojawiać się pierwsze teorie spiskowe dotyczące wolnomularzy. Najbardziej znaną jest ta, jakoby wolnomularze połączyli się z niedobitkami zakonu templariuszy oraz rycerzami Różanego Krzyża, którzy przekazali lożom wiedzę alchemiczną i okultystyczną.
Legendy narastające wokół masonów potęgowały ich tajne rytuały i sekrety. Pojęcie tajemnicy jest podstawowym elementem wolnomularstwa. Masoni otaczają tajemnicą wszystko, co dzieje się w loży od chwili jej otwarcia do zamknięcia. W lożach wygłasza się tak zwane deski, czyli krótkie referaty na jakiś dowolny temat. W szczególności tajemnicami są informacje przekazywane adeptowi w czasie podniesienia do kolejnych stopni wtajemniczenia. Masoni wciąż fascynują ludzi.
Foto. By Nabokov – Praca własna (Tekst oryginalny: „self-made”), Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=12033024
Dodaj komentarz